rozdział

jestem jakby mnie nie było

rozglądam się po mieście pamiętam je jak przez mgłę pamiętam wszystkie dziwne twarze powykrzywiane krzyczące 

nie wiem co tu robię

idę

tak naprawdę zmieniło się wszystko

zmienił się czas i miejsce cały środek mój wewnętrzny człowiek 

nagle

świat stał się malutki na wyciągnięcie ręki

oto jestem

młoda kobieta stoi na balkonie  na drugim piętrze kamienicy w centrum

pali papierosy

odgarnia z czoła tlenione loki

drży z zimna albo z gorączki myśli na jaki kształt ułożyć najbliższe pięć minut

gdzie się podziać ile zamknąć spraw

uśmiecha się czule do miasta i nic nie wie nic nie rozumie

choć zna odpowiedź na każde pytanie 

milczy

milczę razem z nią

zrozumiałam już mnie w innym stanie skupienia

uczę się ciebie 

i siebie od nowa po omacku

próbuję posprzątać

każdą szufladę w życiu

wszystko stało się nowe