nietrzeźwość

po trzy razy butelka mówię od rzeczy i prawdziwe smutki wychodzą ze mnie na zewnątrz kołyszą się kołaczą do serc do brzuchów i myśli

koniec udawanek przebieranek

należę do życia do którego nie należę

obijam się odbijam

nie wiem nie wiem nie wiem nie wiem

nie wiem nigdzie i nic

nie jestem sobą

nie jestem swoim wyobrażeniem

swoim wrażeniem

nie jestem

zataczam się od nietrzeźwości na wiatr rzucam słowa

mam w sobie pustkę nie do określenia

mam w sobie siebie nie do przewidzenia

nie mam siły bardziej płakać

nie mam siły więcej szukać

nie mam siły znowu wstać

aż przyjdzie jutro pełne blasku i jesieni

popatrzę jak nigdy zobaczę jak nigdzie i stanę się

tym kim zawsze chciałam być

z tym z kim zawsze chciałam być

choć kurewsko boli to wszystko dziś