znów

lubię być sama

w domu wiele dni pod rząd od świtu do zmierzchu.

zapominać i ogarniać.

im bardziej układam się w sobie, tym bardziej straszę na zewnątrz

tak naprawdę nic z tego.

połamana rozsypana zniszczona i spokojna

ile zła trzeba wyrządzić, żeby przestać

jak bardzo się pokrzywdzić, żeby wstać już na zawsze?

topię smutki w pianinie, nocami sprzątam i płaczę

we dnie czytam myślę palę i uciekam

dokądkolwiek przed nieokreślonym

tęsknię za niewidzialnym

o jak bardzo

jak bardzo lubię by sama

jak bardzo nie lubię

samotności