coś jak protest-post.

Dziś od rana faszeruję się świadomością. Przede wszystkim, ekologiczną, zmotywowana najbardziej aktualnym tematem prac na reklamę.

I może plusem jest kilka pomysłów na eko-plakat, ale bilans dnia nie należy do najkorzystniejszych. Bowiem, w kwestiach ekologiczno-humanitarnych, problemów jest nieraz więcej od jakichkolwiek podejmowanych działań, a rozwiązań dla nich, najzwyczajniej w świecie, brakuje. Przykład najnowszy: zmotywowana ostatnią środową dyskusją, postanowiłam z premedytacją wykluczyć z osobistego użytku wszelkie kosmetyki testowane na zwierzętach. I o ile sukces!, bo w Sieci istnieje bez liku wykazów, które koncerny ze zwierzakami mają kontakty, a które nie, to rzecz dotyczy wyłącznie konkretnych kosmetyków, nie zaś surowców, potrzebnych do ich produkcji. Tak więc owszem, mogę mieć pewność, że mój szampon nie był testowany na psach, królikach i bezwłosych szczurach, ale nie ma drogi dotarcia do informacji, czy podobnym testom nie były poddawane kolejne, potrzebne do jego powstania ingrediencje.

Podobnie beznadziejnym przypadkiem są zafałszowane produkty spożywcze.

Kolejna kwestia to możliwość wyboru (np. chleba, który prawdopodobnie nie zawiera ulepszaczy, czy ryby nienapompowanej wodą), której, najzwyczajniej na świecie, nie ma.

Co do tego, polecam: http://wyborcza.pl/1,75480,6279638,Bambus_w_szynce.html .

Możemy w ten jeden wielki worek eko-problemów dorzucić standardowe pojemniki umożliwiające segregację odpadów, które albo nie istnieją w obrębie naszej działalności/mieszkalności, albo są używane w tradycyjny polski sposób-wszystko razem do jednej śmieciarki.

Eko-reklamówki, które wyparły te foliowe z naszych rodzimych i obcych super, hiper i extra-marketów, owszem, istnieją, ale w naszym kraju ledwie trzy zakłady mogą poszczycić się ich produkcją.

Poza tym, co z tego, że zakupy robimy do wiklinowego koszyka (który ostatnimi czasy nieprawdopodobnie podrożał, całkiem przypadkowo), jeśli ogórki, pomidory i bułki nieustannie pakujemy w nierozkładające się przez ileśdziesiątektysięcy lat torebeczki.

A wytworzenie energo-oszczędnej żarówki jest kilkakrotnie droższe od produkcji żarówki standardowej. Co więcej, te eko są naprawdę oszczędne jedynie w przypadku, gdy ich nie włączamy i nie wyłączamy. Pstryczek-elektryczek zużywa masakryczne ilości energii i nici z naszej oszczędności.

Zwierząt zabija się tak dużo, że zbiorowe przejście na wegetarianizm skończyłoby się globalną katastrofą spowodowaną tonami gnijącego mięsa. Ekologiczne chowy kur istnieją, ale jakimś trafem, tylko raz w życiu widziałam na własne oczy eko-jajka w sprzedaży. Cóż, może to tylko mój pech. Na własną kurę rodzice nie chcieli się zgodzić.

A jeśli chemtrails naprawdę zsyłają na nas groźne wirusy, to jedynym wyjściem z sytuacji byłoby zamieszkanie pod ziemią.

Żaby giną na polskich drogach.

A my? Kręcimy się jak szalone mrówki pomiędzy kolejnymi epidemiami świńskiej i ptasiej grypy, dajemy sobie wmówić, że mamy możliwość wyboru (pomiędzy Nałęczowianką a Cisowianką), oburzamy się na widok futra, chodząc w skórzanych butach i marzymy o własnym gospodarstwie, najlepiej w wiejskiej głuszy. Ale raczej, żeby uciec od odpowiedzialności,niż żeby ją podjąć. Ludzie w Afryce nadal umierają z głodu, bo nie mają prawa handlować za granicą, choćby najbliższą, setka najbogatszych person na świecie ma wciąż więcej pieniędzy niż pięć miliardów ludzi, a my zyskujemy świadomość, czasem pokrzyczymy, ale jak spróbujemy działać, to spada nam na barki tylko jeszcze cięższa świadomość.

Więc cóż zrobić?

Ja osobiście postanawiam zapomnieć o dzisiejszym dniu, robić ile mogę, gnieść butelki, kartony i aluminiowe puszki, toczyć osobistą wojnę z plastikiem, zachować człowieczeństwo i, zupełnie zwyczajnie, być dobrym człowiekiem.

Bo po co mi jakieś znaczenie na tym świecie.