smutek się skończył.

dużo nie rozumiem, to znaczy tak po troszeńku wszystkiego.

chowam się w najmniejszych z malutkich radości.

przeżywam kawałeczki przeszłości, nadziewane czekoladki

uśmiech na korytarzu, promyczek słońca w oknie

sekundy Bożej obecności

wszystko, co się zaczyna

jest jeszcze ciut za bardzo chciałabym.