Alkimja

Mam w zanadrzu jeszcze wiele ciekawych opowieści na swój temat.

Ale.

Istota tkwi jak najbardziej pomiędzy słowami.

A najwięcej w naszym śmiechu grzmiącym nad wszelkimi demonami, potężniejszym od całego świata, razem z jego cierpieniem.

Nowy rok spada sennie.

Śnieg kojarzy mi się ze śmiercią. Spływa bezlitośnie biały, czysty, za każdym razem nowszy i jeszcze świeższy od poprzedniego. Bezszelestny.

Wyobrażasz sobie dźwięk spadającego śniegu?

Delikatny, mikromilimetrowy stukot białego płatka uderzającego o płytę chodnika?

Mięciutki szelest, jakim kolejna gwiazdka z nieskończoności przesuwa się na powierzchni białego pagórka?

Mam kieszenie wypchane marzeniami.

A moje teraz to wielka złota kula. W głowie absolutne niedowiary.

Ludzie, których szukałam tyle lat poczekali na mnie i już wiem, co dalej. A bo się tylko wydaje. A niech się i wydaje, ale idę przed siebie.

Jeśli ten rok będzie choćby odrobinę szczęśliwszy od poprzedniego, to stanę na głowie z przesytu.