trzysta trzydzieści cztery

być może znowu mi się wydaje, że nic w życiu nie robię

że wszystkiego się boję, albo to wszystko boi się mnie

że unikamy się wzajemnie, ja i oni

i czas

być może wpadam w sidła własnego sumienia

i zamiast wybaczać i kochać

ciągle uciekam

być może

a nawet na pewno

chciałabym wymazać kilka stron z pamięci

nie śnić w kółko tych samych koszmarów

nie krążyć po tym samym rondzie

być może chciałabym wrócić

bo już sama nie wiem za czym tęsknię

a przecież ciągle się jeszcze uśmiecham