smutek rozerwał mi serce
jak bardzo nienawidzę świata, do którego jak ta ćma się łaszę
znowu zrzucam maskę uciekam do Najwyższego
nieskończony już raz
z nieskończoną pewnością
że końcem jest nieskończoność
ale musi zacząć się tu.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
1 komentarz:
eh, trudno pamiętać o nieskończoności, gdy się trwa w "tym świecie", ale tylko pamięć o niej nadaje sens temu życiu:) pozdrawiam ciepło:)
Prześlij komentarz