ulepiona z nieskończoności-stanowię całość.

skończoną i nieskończoną w swojej istocie.

cała składam się z dźwięków położonych plamami na płótnie.

błękit odpowiada pomarańczy fiolet żółci

jak dominanta septymowa w trzecim przewrocie ze swoim rozwiązaniem.

jest tak wiele i niewiele mnie we mnie

jakby ktoś rwał mnie na pół

a ja z jednakową siłą stawiam opór i rozpadam na dwie równe części.

tracę pojmowanie, jakąkolwiek percepcję

chcę płakać a potem wyśmiać płakanie

zapalam papierosa i to, co czuję do siebie

to wypadkowa strachu i niepewności

tak nierealne staje się to, co wyznaję

moja wiara jest jakby ktoś opowiadał baśń

na starym fotelu bujanym

takie życie można nazwać jedynie pomiędzy

choć wiem, że to tylko moment

chwila prawdy, może próby

nie mogę się odpędzić od nieskończoności.