Ile cudów uczyniłeś dla nas.

Jest czas, ważny czas. Jedno życie, jeden człowiek, jeden bieg, tyle do zrobienia.

Mam nowy pomysł na życie.

Zakłada śmierć. I to, co przez nią. Trudny, ale do zrealizowania.

Tymczasem uczę się walczyć. Jeszcze raz. Podnoszę się z ziemi. Ile jeszcze upadków przed nami. Ile razy jeszcze nosem w błoto. To, czego nienawidzę, to właśnie czynię. 

Ale jest ktoś, kto mnie prowadzi i słucha. Zawsze. 

Choć nie zawsze tak, jak bym chciała.

Wyprowadza dobro ze złego. Pozostawia tam, gdzie mam stać. Mówi to, co jest dla mnie najważniejsze w teraz. 

Nie pozostaje zatem nic innego jak wyszczerzyć się serdecznie patrząc w chmury. 

To, co nas czeka.

To jeszcze więcej cudów.